Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

immoderātē (inm-)

  • 1 immoderātē (inm-)

        immoderātē (inm-) adv. with comp.    [immoderatus], without measure, by no rule: vox profusa.—Fig., immoderately, extravagantly: vivere: abuti nostrā facilitate: ferre immoderatius casum.

    Latin-English dictionary > immoderātē (inm-)

  • 2 immoderatus

    immŏdĕrātus ( inm-), a, um, adj. [in-moderatus], without measure, measureless, immeasurable.
    I.
    Lit. (only poet.): vides sublime, fusum, immoderatum aethera, unbounded (= immensum), Cic. poët. N. D. 2, 25, 65; Lucr. 1, 1013.—
    II.
    Trop., unrestrained, unbridled, excessive, immoderate (freq. and class.):

    ipsum illum Aristotelis discipulum, superbum, crudelem, immoderatum fuisse,

    Cic. Att. 13, 28, 3:

    homo et turbulentus,

    id. Phil. 10, 11, 23:

    mulier,

    id. Cael. 21, 53:

    immensae cupiditates, infinitae et immoderatae sunt,

    Auct. Her. 2, 22, 34:

    intemperantia,

    Cic. Ac. 1, 10, 39:

    quippe duos pro uno dominos acceptos, inmoderata, infinita potestate,

    Liv. 3, 9, 4:

    res immoderata cupido est,

    Ov. P. 4, 15, 31:

    motus animi, cum immoderatiores sunt, vitia fiunt,

    Gell. 19, 12, 4:

    immoderatissimae luxuriae esse,

    Suet. Ner. 51:

    immoderato potu et pastu pars animi obstupefacta,

    Cic. Div. 1, 29, 60:

    ne immoderata aut angusta sit oratio,

    id. Or. 58, 198: vox immoderatior, Cael. ap. Quint. 11, 1, 51: tam immoderatae linguae fuit, unbridled, Suet. Vit. Luc.:

    tempestates,

    Cic. Rosc. Am. 45, 131.—Hence, adv.: immŏdĕrātē.
    1.
    Lit.: without measure or rule:

    moveri immoderate et fortuitu,

    Cic. Univ. 13:

    vox immoderate profusa,

    id. N. D. 2, 59, 149:

    effunditur spiritus,

    Quint. 11, 3, 63.—
    2.
    Trop., immoderately, extravagantly:

    vivere,

    Cic. Univ. 12:

    jactari,

    id. Div. 1, 29, 60:

    abuti nostra facilitate,

    id. Fam. 12, 1, 2.— Comp.:

    ferre casum incommodorum tuorum,

    Cic. Fam. 5, 16, 5.— Sup.:

    laetari,

    Spart. Sev. 20.

    Lewis & Short latin dictionary > immoderatus

  • 3 inmoderatus

    immŏdĕrātus ( inm-), a, um, adj. [in-moderatus], without measure, measureless, immeasurable.
    I.
    Lit. (only poet.): vides sublime, fusum, immoderatum aethera, unbounded (= immensum), Cic. poët. N. D. 2, 25, 65; Lucr. 1, 1013.—
    II.
    Trop., unrestrained, unbridled, excessive, immoderate (freq. and class.):

    ipsum illum Aristotelis discipulum, superbum, crudelem, immoderatum fuisse,

    Cic. Att. 13, 28, 3:

    homo et turbulentus,

    id. Phil. 10, 11, 23:

    mulier,

    id. Cael. 21, 53:

    immensae cupiditates, infinitae et immoderatae sunt,

    Auct. Her. 2, 22, 34:

    intemperantia,

    Cic. Ac. 1, 10, 39:

    quippe duos pro uno dominos acceptos, inmoderata, infinita potestate,

    Liv. 3, 9, 4:

    res immoderata cupido est,

    Ov. P. 4, 15, 31:

    motus animi, cum immoderatiores sunt, vitia fiunt,

    Gell. 19, 12, 4:

    immoderatissimae luxuriae esse,

    Suet. Ner. 51:

    immoderato potu et pastu pars animi obstupefacta,

    Cic. Div. 1, 29, 60:

    ne immoderata aut angusta sit oratio,

    id. Or. 58, 198: vox immoderatior, Cael. ap. Quint. 11, 1, 51: tam immoderatae linguae fuit, unbridled, Suet. Vit. Luc.:

    tempestates,

    Cic. Rosc. Am. 45, 131.—Hence, adv.: immŏdĕrātē.
    1.
    Lit.: without measure or rule:

    moveri immoderate et fortuitu,

    Cic. Univ. 13:

    vox immoderate profusa,

    id. N. D. 2, 59, 149:

    effunditur spiritus,

    Quint. 11, 3, 63.—
    2.
    Trop., immoderately, extravagantly:

    vivere,

    Cic. Univ. 12:

    jactari,

    id. Div. 1, 29, 60:

    abuti nostra facilitate,

    id. Fam. 12, 1, 2.— Comp.:

    ferre casum incommodorum tuorum,

    Cic. Fam. 5, 16, 5.— Sup.:

    laetari,

    Spart. Sev. 20.

    Lewis & Short latin dictionary > inmoderatus

  • 4 immodicus

    immŏdĭcus ( inm-), a, um, adj. [in modicus], beyond bounds, beyond measure, excessive, unrestrained, unruly, immoderate (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Lit. (very rare):

    prominet immodicum pro longa cuspide rostrum,

    Ov. M. 6, 673:

    tuber,

    id. ib. 8, 808:

    fluctus,

    id. H. 18, 137:

    frigus,

    id. P. 3, 1, 14; cf.:

    continuae et immodicae tempestates,

    Suet. Aug. 47.—Far more freq.,
    II.
    Trop., excessive, unrestrained, extravagant, immoderate, etc.:

    immodicus in numero augendo esse solet,

    is in the habit of exaggerating numbers, Liv. 38, 23, 8:

    in appetendis honoribus immodicus,

    Vell. 2, 33, 3:

    immodicus linguā,

    Liv. 22, 12, 11:

    animi,

    Sall. H. 1, 114 Dietsch:

    tum verbis tum rebus immodicus,

    extravagant in words and deeds, Suet. Dom. 12:

    Gracchi legibus (ferendis),

    Luc. 6, 796:

    assiduus potius quam immodicus (praeceptor),

    Quint. 2, 2, 5:

    imperia,

    Liv. 21, 3, 5; so,

    licentia crudelitatis,

    Vell. 2, 28, 2:

    decreta ad honores sociorum,

    Liv. 31, 45, 2:

    libido possidendi,

    Col. 1, 3, 11:

    fastus,

    Ov. A. A. 3, 511:

    populi acclamationes,

    Suet. Caes. 79:

    oratio,

    too long, Plin. Ep. 9, 4, 1:

    periodus,

    Quint. 9, 4, 125.—
    (β).
    With gen.:

    gloriae,

    Vell. 2, 11:

    irae,

    Stat. Th. 1, 41:

    libidinis,

    Col. 7, 6, 3:

    laetitiae et maeroris,

    Tac. A. 15, 23:

    fugae,

    Sil. 12, 268:

    animi,

    Tac. H. 1, 53.—As subst.:

    immodica cupere,

    Sen. Ben. 1, 9, 2.—Hence, adv.: immŏ-dĭcē, beyond measure, excessively, immoderately:

    si sanguis ex vulnere immodice fluat,

    Plin. 30, 13, 38, § 112:

    fucata formam,

    Luc. 10, 137:

    frequenter id potius quam immodice facere,

    Col. 2, 16, 2:

    opportunae positae (figurae) cum immodice petantur,

    Quint. 9, 3, 100:

    immodesteque gloriari,

    Liv. 22, 27, 2:

    sibi arrogare eloquentiam,

    Quint. 11, 1, 19:

    ferocire,

    Gell. 1, 11, 2:

    capere voluptatem ex aliqua re,

    id. 19, 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > immodicus

  • 5 inmodicus

    immŏdĭcus ( inm-), a, um, adj. [in modicus], beyond bounds, beyond measure, excessive, unrestrained, unruly, immoderate (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Lit. (very rare):

    prominet immodicum pro longa cuspide rostrum,

    Ov. M. 6, 673:

    tuber,

    id. ib. 8, 808:

    fluctus,

    id. H. 18, 137:

    frigus,

    id. P. 3, 1, 14; cf.:

    continuae et immodicae tempestates,

    Suet. Aug. 47.—Far more freq.,
    II.
    Trop., excessive, unrestrained, extravagant, immoderate, etc.:

    immodicus in numero augendo esse solet,

    is in the habit of exaggerating numbers, Liv. 38, 23, 8:

    in appetendis honoribus immodicus,

    Vell. 2, 33, 3:

    immodicus linguā,

    Liv. 22, 12, 11:

    animi,

    Sall. H. 1, 114 Dietsch:

    tum verbis tum rebus immodicus,

    extravagant in words and deeds, Suet. Dom. 12:

    Gracchi legibus (ferendis),

    Luc. 6, 796:

    assiduus potius quam immodicus (praeceptor),

    Quint. 2, 2, 5:

    imperia,

    Liv. 21, 3, 5; so,

    licentia crudelitatis,

    Vell. 2, 28, 2:

    decreta ad honores sociorum,

    Liv. 31, 45, 2:

    libido possidendi,

    Col. 1, 3, 11:

    fastus,

    Ov. A. A. 3, 511:

    populi acclamationes,

    Suet. Caes. 79:

    oratio,

    too long, Plin. Ep. 9, 4, 1:

    periodus,

    Quint. 9, 4, 125.—
    (β).
    With gen.:

    gloriae,

    Vell. 2, 11:

    irae,

    Stat. Th. 1, 41:

    libidinis,

    Col. 7, 6, 3:

    laetitiae et maeroris,

    Tac. A. 15, 23:

    fugae,

    Sil. 12, 268:

    animi,

    Tac. H. 1, 53.—As subst.:

    immodica cupere,

    Sen. Ben. 1, 9, 2.—Hence, adv.: immŏ-dĭcē, beyond measure, excessively, immoderately:

    si sanguis ex vulnere immodice fluat,

    Plin. 30, 13, 38, § 112:

    fucata formam,

    Luc. 10, 137:

    frequenter id potius quam immodice facere,

    Col. 2, 16, 2:

    opportunae positae (figurae) cum immodice petantur,

    Quint. 9, 3, 100:

    immodesteque gloriari,

    Liv. 22, 27, 2:

    sibi arrogare eloquentiam,

    Quint. 11, 1, 19:

    ferocire,

    Gell. 1, 11, 2:

    capere voluptatem ex aliqua re,

    id. 19, 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inmodicus

  • 6 immodestus

    immŏdestus ( inm-), a, um, adj. [inmodestus], unrestrained, excessive, extravagant, immoderate (rare but class.; syn. immoderatus): in vino. Ter. Heaut. 3, 3, 7:

    mores,

    Plaut. Curc. 1, 3, 44:

    largitione effundere,

    Sen. Contr. 1, 1:

    fautores histrionum,

    Tac. A. 13, 28: genus jocandi non profusum nec immodestum, * Cic. Off. 1, 29, 103.— Advv.: immŏdestē.
    A.
    Immoderately, extravagantly, impudently:

    amare,

    Plaut. Poen. 1, 1, 25:

    gloriari (with immodice),

    Liv. 22, 27, 2:

    immodeste atque intemperanter facere multa,

    Quint. 5, 7, 32:

    postulare missionem,

    Suet. Aug. 24.— Comp.:

    procedere,

    Sen. Q. N. 1, 17.—
    B.
    Unjustly:

    tum me hoc indecore, inmodeste datis di,

    Plaut. Rud. 1, 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > immodestus

  • 7 inmodestus

    immŏdestus ( inm-), a, um, adj. [inmodestus], unrestrained, excessive, extravagant, immoderate (rare but class.; syn. immoderatus): in vino. Ter. Heaut. 3, 3, 7:

    mores,

    Plaut. Curc. 1, 3, 44:

    largitione effundere,

    Sen. Contr. 1, 1:

    fautores histrionum,

    Tac. A. 13, 28: genus jocandi non profusum nec immodestum, * Cic. Off. 1, 29, 103.— Advv.: immŏdestē.
    A.
    Immoderately, extravagantly, impudently:

    amare,

    Plaut. Poen. 1, 1, 25:

    gloriari (with immodice),

    Liv. 22, 27, 2:

    immodeste atque intemperanter facere multa,

    Quint. 5, 7, 32:

    postulare missionem,

    Suet. Aug. 24.— Comp.:

    procedere,

    Sen. Q. N. 1, 17.—
    B.
    Unjustly:

    tum me hoc indecore, inmodeste datis di,

    Plaut. Rud. 1, 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > inmodestus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»